รักมันมีเกิดสักวันก็ต้องมีจบไป
ไม่มีเหลืออะไรทิ้งไว้แค่เพียงรอยแผลเก่าๆ
เมื่อวันที่เคยสุขล้นหล่นพังโรยร่วงมา
เมื่อขาไม่มีเรี่ยวแรง เมื่อแสงมันหม่นและครึ้ม
ไม่เป็นไร น้ำตาในทุกหยดที่รินไหล
ไม่เป็นไร เดี๋ยวไม่นานก็ผ่านไป
อย่าให้ความรักมันมาแทนที่ความฝันในใจ
เคยหลงทางมานานแค่ไหน เคยร้องไห้เท่าไร
ให้จดจำเอาไว้ อย่าปล่อยให้ลมหายใจสุดท้าย
หยุดไปเพราะคนที่ไม่แน่นอน
หยุดไปเพราะคนที่มันหลอกลวงไม่รักจริง
ฉันเคยต้องเจ็บต้องรับความเจ็บปวดในหัวใจ
จนไม่ต้องการหายใจ สุดท้ายฉันจึงเข้าใจ
ว่าไม่เป็นไร น้ำตาในทุกหยดที่รินไหล
ไม่เป็นไร เดี๋ยวไม่นานก็ผ่านไป
อย่าให้ความรักมันมาแทนที่ความฝันในใจ
เคยหลงทางมานานแค่ไหน เคยร้องไห้เท่าไร
ให้จดจำเอาไว้ อย่าปล่อยให้ลมหายใจสุดท้าย
หยุดไปเพราะคนที่ไม่แน่นอน
หยุดไปเพราะคนที่มันหลอกลวงไม่รักจริง
เมื่อชีวิตนี้ยังมีให้เดินอีกตั้งไกล
เมื่อวันพรุ่งนี้ยังมีให้ฝันตั้งมากมาย
ปลดปล่อยความเจ็บซ้ำๆ แล้วเริ่มชีวิตในวันต่อไป
หยุดเสียใจ อย่าทิ้งไป ความรักไม่ใช่ทุกสิ่ง
อย่าให้ความรักมันมาแทนที่ความฝันในใจ
เคยหลงทางมานานแค่ไหน เคยร้องไห้เท่าไร
ให้จดจำเอาไว้ อย่าปล่อยให้ลมหายใจสุดท้าย
หยุดไปเพราะคนที่ไม่แน่นอน
หยุดไปเพราะคนที่มันหลอกลวงไม่รักจริง
กับคนไม่รักจริง อยากเอามันทิ้งไป